KhmerPronunciationEnglish/Notes#occ
ទើបតែ təəp tae just 33/29

Link to overview page
Link to dictionary

Requesting and granting permission 2 — Dialogue 1


នៅហាងលក់កាបូប
ស្រីរ័ត្ន៖ បង ខ្ញុំសុំមើលកាបូបនោះតិចបានអេ៎?
អ្នកលក់៖ មើលបានតាសអូន។ អាមួយនោះមែន?
ស្រីរ័ត្ន៖ ចា៎ស
អ្នកលក់៖ ម៉ូតហ្នឹងទើបតែម៉ោថ្មី។

Offering food or drinks and declining such an offer — Dialogue 2


បុប្ផា៖ បងធារ៉ា មកញ៉ាំចេកចៀនអេ៎បង? ធីតាទើបតែទិញមកពីផ្សារព្រឹកមិញ។
ធារ៉ា៖ អូ បុប្ផា។ ញ៉ាំចុះ អត់អីទេ។ បងត្រូវប្រញាប់ទៅក្រៅ។
បុប្ផា៖ ចា៎ស បង។

Expressing dislikes 2B — Dialogue 3


កញ្ញា៖ ណារី ម៉េចអី? អត់សប្បាយចិត្តរឿងអី?
ណារី៖ ទើបតែត្រូវប៉ូលិសផាក។
កញ្ញា៖ ម៉េចចឹង?
ណារី៖ ប៉ូលិសហ្នឹងថាខ្ញុំបត់ពេលភ្លើងកំពុងក្រហម។ តាមពិតខ្ញុំឃើញភ្លើងខៀវសោះហ្នឹងអា៎។ គួរឲ្យខឹងមែនទែនម៉ងអា៎! អស់ម៉ាម៉ឺនទទេ។

Asking “How do you write this?” — Dialogue 2


ពិសិដ្ឋ៖ វាសនា ដឹងពាក្យថា ព័ត៌មាន សរសេរម៉េចអត់? ខ្ញុំទើបតែដឹងថាខ្លួនឯងរាល់ដងសរសេរខុស។
វាសនា៖ សរសេរអក្សរ ព សំយោគសញ្ញា ត ម ស្រៈអា និង ន។ អីចឹងមែន? ត្រូវអត់?
ពិសិដ្ឋ៖ ខុសហើយ។ នៅលើ ត មាន របាទមួយទៀត។
វាសនា៖ ហ្នឹង? អត់ដែលដឹងសោះ។

Warning someone — Dialogue 1


លេងទូរស័ព្ទតាមផ្លូវ
បញ្ញា៖ សម្បត្តិឯងឧស្សាហ៍លេងទូរស័ព្ទភ្លេចខ្លួនអា៎។ ពេលឆ្លងថ្នល់អីគ្រោះថ្នាក់អា៎ណា។
សម្បត្តិ៖ មានទៅស្អី។ ខ្ញុំមើលផ្លូវដែរតាស។ អីចឹង ខ្ញុំទៅហើយណា ង៉ៃក្រោយជួបគ្នា។
សម្បត្តិ៖ អ៊ុះ!
បញ្ញា៖ ឃើញអត់? ទើបតែនិយាយផុតពីមាត់។ គង់តែង៉ៃណាមួយទេ សម្បត្តិឯង។

Lying — Additional dialogue 1


ខ្ចីប្រាក់
វិច្ឆិកា៖ ធារី គិតម៉េចហើយ? រឿងខ្ញុំចង់ខ្ចីលុយធារីយកទៅដោះស្រាយម៉ារយៈនោះ។
ធារី៖ ខ្ញុំអត់មានលុយអេ៎ឥឡូវ។ ទើបតែឲ្យគេខ្ចីដែរ ហើយឥឡូវលុយជាប់នៅគេបាត់ហើយ អត់ទាន់បានម៉ោវិញផង។
វិច្ឆិកា៖ អត់អីអេ៎អីចឹង។ បើធារីនិយាយអីចឹងហើយ។ គិតក្នុងចិត្ត៖ វាមិនដែល។ កុហកស្រស់ៗម៉ង។

Expressing sorrow — Dialogue 1


បាត់បង់សត្វចិញ្ចឹម
ចរណៃ៖ ផានិត ម៉េចហ្នឹង? មុខស្រពោនម៉េះ?
ផានិត៖ ខ្ញុំនឹកឆ្មាខ្ញុំ។ វាទើបតែងាប់ទៅម៉ានង៉ៃមុនហ្នឹង។ ពេលអត់ពីវាទៅ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអផ្សុកមែនទែន ព្រោះធ្លាប់លេងជាមួយវារហូត។ បើដឹងថាចិញ្ចឹមសត្វ ត្រូវពិបាកចិត្តខ្លាំងពេលវាងាប់ទៅអីចឹង ខ្ញុំអត់ចិញ្ចឹមទេ។ ឈប់ចិញ្ចឹមសត្វអីទាំងអស់ម៉ងចាប់ពីង៉ៃនេះតទៅ។

Expressing fatigue — Dialogue 2


មិត្តភក្តិ
ពិសិដ្ឋ៖ ដារិន ដូចហត់ខ្លាំងម៉េះ? បែកញើសពេញខ្លួនម៉ង។ ទើបម៉ោពីណា?
ដារិន៖ ខ្ញុំទើបតែម៉ោពីហាត់ប្រាណ។ ជិះកង់ផងលើកដុំដែកផង។ ហត់អា៎ រកទៅសម្រាកសិន។
ពិសិដ្ឋ៖ អីចឹង? រកបបួលដារិនឯងទៅញ៉ាំអី។ ទៅអត់?
ដារិន៖ ចាំថ្ងៃក្រោយទៅពិសិដ្ឋ។ ខ្ញុំរៀងហត់ខ្លាំងអា៎។ ចង់តែដេកទេនៀក។
ពិសិដ្ឋ៖ អូខេ សម្រាកទៅអីចឹង។

Lying — Dialogue 2


ប្រធាន៖ វិច្ឆិកា អូនឯងផ្ញើឯកសារតាមអ៊ីម៉ែលទៅឲ្យភ្ញៀវម្សិលមិញនៅ?
វិច្ឆិកា៖ ភ្ញៀវម្សិលមិញអ៎បង? ខ្ញុំផ្ញើទៅហើយតាស។
ប្រធាន៖ ចេះតែនិយាយម៉ង។ គេទើបតែតេមកបងសួរថាម៉េចក៏អត់ទាន់ឃើញទាក់ទងទៅគេទៀត គេកំពុងប្រញាប់។
វិច្ឆិកា៖ អូ ខ្ញុំទៅឆែកមើលម្ដងទៀតសិន។ ខ្ញុំច្រឡំហើយអីចឹង។
ប្រធាន៖ បើមិនច្បាស់កុំនិយាយ។ កុហកមុខកុហកក្រោយ បងអត់ចូលចិត្តអេ៎។

Identifying items or people 2 — Dialogue 1


មិត្តភក្តិមកលេងផ្ទះ
កណ្ណិកា៖ ភា រូបថតគ្រួសារភាឯងមែន?
សោភា៖ ហ្នឹងហើយ។ ថតកាលខ្ញុំនៅតូច ហើយពេលហ្នុងម៉ាក់ទើបតែកើតប្អូនស្រីខ្ញុំ។
កណ្ណិកា៖ មួយណាភាឯង? មុខស្រដៀងៗគ្នា។ កម្ពស់ប៉ិនៗគ្នាទៀត។
សោភា៖ ចុះបើបងប្អូន មិនឲ្យស្រដៀងគ្នា? ខ្ញុំមួយនៀក ឈរនៅជិតម៉ាក់។ ហើយអ្នកឈរនៅជិតប៉ានេះ បងស្រីខ្ញុំ។
កណ្ណិកា៖ មុខកាត់តាមម៉ាក់ទាំងអស់ម៉ង។

Making excuses — Additional dialogue


រតនៈ៖ លក្ខិណា ជួយតេទៅបងវណ្ណាតិចបានអេ៎? សួររឿងកម្មវិធីថ្ងៃស្អែក។
លក្ខិណា៖ ចុះរតនៈឯងមិនតេទៅខ្លួនឯង?
រតនៈ៖ ខ្ញុំមិនសូវស្និទ្ធស្នាលជាមួយគាត់។
លក្ខិណា៖ ហើយខ្ញុំហ្នឹងស្និទ្ធស្នាលប៉ុណ្ណាទៅ? មានទាក់ទងអីជាមួយរឿងស្និទ្ធស្នាលឬមិនស្និទ្ធស្នាល? សួររឿងការងារសោះ។
រតនៈ៖ លក្ខិណាឯងនិយាយតិចទៅ។ ខ្ញុំមិនសូវប៉ិននិយាយ។
លក្ខិណា៖ លេសគ្រប់សព្វ។ រតនៈឯងរកលេសឲ្យសមតិចទៅ។ តាមពិត ម៉ោពីទើបតែត្រូវបងវណ្ណាស្ដីឲ្យលើកមុនហ្នឹង។

Introducing oneself to others — Dialogue


អ្នកជាបុគ្គលិកថ្មីនៅក្រុមហ៊ុនមួយ តើអ្នកត្រូវណែនាំខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
បញ្ញា៖ ជម្រាបសួរ ខ្ញុំឈ្មោះ បញ្ញា។
វុទ្ធី៖ ជម្រាបសួរ។ រកអ្នកណាគេមែន?
បញ្ញា៖ អត់ទេ ខ្ញុំបុគ្គលិកថ្មី ទើបតែចូលធ្វើការថ្ងៃហ្នឹង។ ខ្ញុំនៅផ្នែកទីផ្សារ។
វុទ្ធី៖ អូ ខ្ញុំឈ្មោះ វុទ្ធី។ ខ្ញុំនៅផ្នែកទីផ្សារដែរទេតើ! នេះ ធារី នៅផ្នែកគណនេយ្យ។
ធារី៖ រីករាយដែលបានស្គាល់។ អង្គុយលេងសិនទៅ។ តិចទៀត បងសុខុម (ប្រធានផ្នែកទីផ្សារ) មកហើយ។
បញ្ញា៖ បាទ អរគុណបង។

Remembering — Dialogue 2


លីដា៖ សម្បត្តិ មិញមានឃើញឯកសារខ្ញុំទុកហ្នឹងអេ៎?
សម្បត្តិ៖ ឃើញលីដាឯងកាន់យកទៅនោះហើយតាសមិញ។
លីដា៖ ដំបូងខ្ញុំកាន់ទៅ តែខ្លាចប្រឡាក់ ខ្ញុំក៏យកម៉ោវិញ ហើយគិតថាទុកហ្នឹងម៉ាភ្លែតហ្នឹងអា៎។
សម្បត្តិ៖ អឹម ... អត់ដឹងទេអីចឹង។ ខ្ញុំទើបតែម៉ោដែរ។ ... នោះមែន លីដា?
លីដា៖ ហ្នឹងហើយ! ហាក ម៉េចទៅនៅហ្នុងវិញ? អូ៎ ... ចាំហើយ! ខ្ញុំទៅកូពីក្រដាស ហើយទុកហ្នុងមួយភ្លែតមិញ។
សម្បត្តិ៖ យ៉ាប់ម៉ង។

Post Office (Sakanan) — 13


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៣ បន្ទាប់ពីគាត់ផ្គុំឡាំងក្រដាសនោះចេញជារូបរាងប្រអប់មួយហើយ អញ្ចឹងគាត់ក៏បានដាក់សៀវភៅរបស់គាត់ទាំងអស់ចូលទៅក្នុងឡាំងក្រដាសនោះតែម្ដង ដោយយើងឃើញគាត់លើកសៀវភៅរបស់គាត់ដោយដៃទាំងពីរ អញ្ចឹងគាត់លើកសៀវភៅរបស់គាត់ដោយដៃទាំងពីរ ហើយលើកសៀវភៅនោះមកដាក់ចូលនៅក្នុងប្រអប់ឡាំងក្រដាសនោះ ដោយគាត់ទើបតែធ្វើអម្បាញ់មិញ អញ្ចឹងគាត់ដាក់ចូលដើម្បីខ្ចប់វាផ្ញើទៅមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ដែលនៅខាងក្រៅ ឬក៏ដើម្បីផ្ញើទៅគ្រួសាររបស់គាត់ ដោយគាត់រៀបចំឲ្យបានស្អាតបាត មុននឹងគាត់ផ្ញើចេញ ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាសៀវភៅនោះគឺមិននឹងខូចខាតនៅពេលដែលគេផ្ញើ។

Expressing hunger — Dialogue 3


មិត្តភក្តិ
ធីតា៖ អ៊ូយ ឃ្លានអា៎។ ចរិយាឃ្លានអត់? ទៅញ៉ាំអីសិនអី?
ចរិយា៖ ញ៉ាំអី? ទៅញ៉ាំភីហ្សាតស់!
ធីតា៖ អឹម ខ្ញុំអត់ចង់ញ៉ាំភីហ្សាអេ៎។ ឃ្លានមីឆា។
ចរិយា៖ មីឆាក៏បាន។ តិចទៀតបានទៅ ឬក៏ទៅឥឡូវ? ទើបតែម៉ោងដប់ហ្នឹង។
ធីតា៖ ទៅឥឡូវទៅ។ ឃ្លានសឹងងាប់ហើយ។
ចរិយា៖ ម៉ោពីធីតាឯងអត់បានញ៉ាំអីពេលព្រឹកហ្នឹងអា៎។ តស់ទៅអីចឹង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឃ្លានតិចៗដែរហ្នឹងអា៎។
...
ចរិយា៖ ធីតាឯង ញ៉ាំយឹតៗមើល។ មើលតែអត់ឃ្លានតាំងពីឆ្នាំណា។
ធីតា៖ លេបដំរីទាំងមូលក៏បានដែរនៀក។

Cutting One’s Finger (Sakanan) — 12


ចូលដល់រូបភាពទី ១២ នៅក្នុងរូបភាពទី ១២ បន្ទាប់ពីបុរសនោះ គាត់បានបកប្លាស្ទិកចេញពីកន្លែងស្អិតនៃបង់បិទដំបៅហើយ គាត់បានយកបង់បិទដំបៅនោះ មករុំលើដៃ ម្រាមដៃនាងរបស់គាត់ អញ្ចឹងយើងឃើញថា នៅក្នុងរូបភាពនេះគឺមានដៃចំនួនពីរ ដៃឆ្វេងមួយនិងដៃស្ដាំមួយ ហើយដៃដែលមានរបួសគឺដៃស្ដាំ ម្រាមនាងដៃ អញ្ចឹងម្រាមនាងដៃរបស់គាត់គឺមានមុខរបួសដោយសារមុតកាំបិត ដូច្នេះគាត់យកបង់បិទដំបៅ ដែលគាត់ទើបតែបករួចនោះ មក គាត់យកបង់បិទដំបៅដែលទើបតែបករួចនោះ មកបិទពីលើដៃនាងរបស់គាត់ គឺបិទពីលើមុខរបួសតែម្ដង បាទ ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីការពារកុំឲ្យមុខរបួសរបស់គាត់មានមេរោគចូល បាទ ធ្វើកុំឲ្យមានមេរោគចូលក្នុងមុខរបួសរបស់គាត់។

Shopping For A T-Shirt (Sakanan) — 16


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ បន្ទាប់ពីពួកគេឲ្យលុយថ្លៃអាវរួចរាល់ហើយ ពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏បានដើរចេញពីហាងនោះ អញ្ចឹងរូបភាពនេះ គឺនារីដែលជាមិត្តស្រីនោះ គាត់បានដើរខាងមុខ ហើយងាកមកខាងក្រោយដើម្បីនិយាយជាមួយមិត្តប្រុសរបស់ពួកគេ របស់នាង។ អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះគាត់ដើរខាងក្រោយ ហើយដៃរបស់គាត់គឺយួរថង់មួយ ដែលជាថង់អាវគាត់ទើបតែទិញអម្បាញ់មិញ។ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីពួកគេបានទិញអាវរួចរាល់ហើយ ពួកគេក៏បណ្ដើរគ្នាទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដើម្បីទៅញ៉ាំអាហារ ឬក៏ទៅញ៉ាំអ្វីផ្សេងៗ ឬក៏ទៅទិញអីវ៉ាន់ដទៃទៀតដែលពួកគេត្រូវការ ដោយសារតែពួកគេបានទិញអាវដែលពួកគេពេញចិត្តរួចរាល់ហើយ ដូច្នេះនៅពេលដែលពួកគេបានទិញអាវដែលពួកគេស្រឡាញ់រួចរាល់ហើយ ពួកគេក៏បានចេញពីហាង ដើម្បីទៅរកកន្លែងផ្សេងទៀត ដើម្បីទៅញ៉ាំអាហារ ឬក៏ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ។

Fried Rice (Sakanan) — 12


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១២ នៅក្នុងរូបភាពទី ១២ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់ចម្អិនឆ្អិនរួចរាល់ហើយ នៅពេលដែលគាត់ចម្អិនបាយឆារួចរាល់ហើយ អ្នកលក់គាត់ក៏បានយកបាយឆារបស់គាត់នោះ អញ្ចឹងគាត់បានយកបាយឆាដែលឆ្អិនរួច មកដាក់នៅលើតុ ដោយយើងឃើញបាយឆាហ្នឹងគឺទើបតែឆ្អិន អញ្ចឹងបានន័យថាបាយឆាគឺនៅក្ដៅ ដោយសារតែគាត់ឆានៅក្នុង នៅលើភ្លើង ដូច្នេះបាយឆាគឺក្ដៅ ដូច្នេះហើយយើងឃើញចានបាយឆា គឺមានផ្សែងហុយចេញ អញ្ចឹងអ្នកលក់គាត់ក៏បានយកបាយឆា ដែលមានពងទាចៀន មានសាច់ជ្រូក មានបន្លែនោះ មកឲ្យអតិថិជនរបស់គាត់តាមការកុម្ម៉ង់ អញ្ចឹងយើងឃើញនារីម្នាក់នោះ គាត់កំពុងតែអង្គុយចាំ នារីដែលមានវ័យ ២៣ ឆ្នាំ គាត់កំពុងតែអង្គុយចាំនៅនឹងតុរបស់គាត់ ឲ្យដាក់ដៃទាំងពីរនៅលើតុ ហើយគាត់បានសម្លឹងទៅអ្នកលក់ ដែលបានកំពុងតែកាន់ចានដែលមានបាយឆា យកមកឲ្យគាត់ផងដែរ។

Introducing oneself to others — Cultural note


នៅប្រទេសកម្ពុជា ការណែនាំខ្លួនឯងចំពោះមនុស្សទើបតែជួបគ្នាដំបូង ផ្ដើមឡើងដោយពាក្យថា សួស្ដី (អាយុប្រហែលគ្នា មិនចាំបាច់លើកដៃសំពះទេ) ឬពាក្យថា ជម្រាបសួរ (អាយុមើលទៅច្រើនជាង គួរលើកដៃសំពះផងដែរ)។ បន្ទាប់មក ភាគច្រើនណែនាំខ្លួនដោយខ្លីបំផុត គឺគ្រាន់តែប្រាប់ឈ្មោះតែប៉ុណ្ណោះ (ករណីណែនាំខ្លួនទៅកាន់មនុស្សតែម្នាក់ ឬតិចនាក់ ហើយពេលវេលាតិច) ឬក៏បន្ថែមដោយស្រុកកំណើត និងមុខរបរសព្វថ្ងៃ គឺថា ខ្ញុំឈ្មោះ ... ស្រុកកំណើតនៅ ... រាល់ថ្ងៃរៀន/ធ្វើការនៅ ... (ករណីណែនាំខ្លួនទៅកាន់មនុស្សច្រើន ឬគេឲ្យពេលវេលាច្រើនសម្រាប់ណែនាំ)។ គឺថាយើងមិនចាំបាច់ត្រូវរៀបរាប់ព័ត៌មានច្រើនអំពីខ្លួនឯងតាំងពីដំបូងឡើយ គឺរង់ចាំឆ្លើយនឹងសំណួររបស់គូសន្ទនា ដូចជា
⎯ ផ្ទះនៅណាដែរ?
⎯ អាយុប៉ុន្មានហើយ? (ដើម្បីដឹងថាអាយុបងឬប្អូន)
⎯ ចំណង់ចំណូលចិត្តអីគេ?
ជាដើម។ ចំពោះការណែនាំខ្លួននៅកន្លែងធ្វើការ ភាគច្រើន យើងតែងតែប្រាប់ឈ្មោះផ្នែកដែលខ្លួននៅ បន្ទាប់ពីប្រាប់ឈ្មោះ គឺថា ខ្ញុំឈ្មោះ ... នៅផ្នែក ...។

Grilled Fish (Sakanan) — 01


ដែលជាក់ស្ដែង នៅក្នុងរូបភាពទី ១ នៅក្នុងរូបភាពទី ១ យើងឃើញមានបុរសម្នាក់ កំពុងតែដើរទៅផ្ទះ អញ្ចឹងបានន័យថាគាត់កំពុងតែដើរមកពីកន្លែងធ្វើការ ឬក៏ដើរមកពីការដើរកម្សាន្តជាមួយនឹងមិត្តភក្តិ ឬក៏គាត់ទើបតែត្រលប់មកពីការហាត់ប្រាណវិញ អញ្ចឹងគាត់កំពុងតែដើរតាមផ្លូវសំដៅទៅផ្ទះ ដែលគាត់ដើរបណ្ដើរ គិតទៅដល់ផ្ទះរបស់គាត់បណ្ដើរ ថាគាត់ជិតដើរ ជិតដល់ផ្ទះហើយ ដែលយើងឃើញបុរសម្នាក់ហ្នឹង គាត់មានអាយុប្រហែលជា ២៣ ឆ្នាំ។ អញ្ចឹងគាត់អាយុប្រហែលជា ២៣ ឆ្នាំ ដែលគាត់ពាក់អាវលឿង ដៃខ្លី ខោជើងវែងពណ៌ស ហើយគាត់ពាក់ស្បែកជើងប៉ាតាពណ៌ទឹកក្រូច អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះ គាត់ដើរ អាចត្រលប់មកពីកន្លែងហាត់ប្រាណ ឬក៏គាត់អាចនឹងទើបតែត្រលប់មកពី[ការ] កន្លែងធ្វើការរបស់គាត់។ ដូច្នេះគាត់ដើរត្រលប់ទៅផ្ទះ ដែលយើងឃើញនៅខាងក្រោយគាត់ គឺមានស្រមោលនៃទីក្រុង បានន័យថាគាត់ក៏ជាមនុស្សដែលរស់នៅទីក្រុងដែរ អញ្ចឹងគាត់អាចនឹងដើរទៅទីក្រុង ឬក៏ទើបផ្ទះរបស់គាត់ដែលនៅទីក្រុង ដើម្បីទៅសម្រាកនៅផ្ទះរបស់គាត់ ទទួលទានអាហារ ជាមួយនឹងមិត្តស្រីរបស់គាត់ ឬក៏ជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់គាត់បាន។